Cenâb-ı Hak buyuruyor:

"…Yükü (günahı) ağır gelen kimse onu taşımak için (başkasını) çağırsa, bu çağırdığı akrabası da olsa, onun yükünden bir şey yüklenmez. Sen ancak görmeden Rablerinden korkanları ve namazı kılanları uyarabilirsin. Kim temizlenirse o, kendi menfaatine temizlenmiş olur. Dönüş Allah'adır…” (Fatır, 18)

Rasûlullah (sav) buyurdular:

"Allah Teâlâ sizin her birinizle arada herhangi bir tercüman ve perde olmaksızın konuşacaktır. Kişi sağına bakar, önceden gönderdiği amelinden başkasını bulamaz. Soluna bakar yine yaptığı amelden başkasını göremez. Önüne bakar cehennemi görür. Allah’tan korkun! Yarım hurmayla da olsa kendinizi cehennem azabından koruyun.” (Buhârî, Rikak, 49; Müslim, Zekât, 67; Tirmizî, Kıyamet, 1; İbn Mâce, Mukaddime, 13; Müsned, IV, 256, 377)

Vehb b. Münebbih şöyle demiştir: Allah Teâlâ İblis’e, Hz. Muhammed (sav)’e gidip soracağı soruları cevaplandırmasını emretti. İblis, Peygamberimiz’e elinde âsâ olan bir ihtiyâr sûretinde geldi. Peygamber Efendimiz (sav):

"Sen kimsin?” diye sordu. O:

"Ben İblis’im” dedi. Niçin geldiğini sorduklarında o:

"Beni Rabbim gönderdi ve soracağın her soruya cevap vermemi istedi”, dedi. Bunun üzerine Peygamberimiz (sav):

"Ümmetimden sana düşman olanlar kaç tanedir” buyurdu. İblis:

"On beş tanedir” dedi. Bunların ilki sensin. Sonra adâletli devlet başkanı, mütevâzı zengin, doğru ve dürüst tüccâr, Allah’tan korkan âlim, nasîhatçı mü’min, merhametli mü’min, tevbeye devam eden kimse, insanlar uyurken gecesini namazla geçiren kimse, haramlardan kaçınan kimse, temizliğe devâm eden mü’min, sadakası bol mü’min, insanlarla iyi geçinen mü’min, insanlara faydalı olan mü’min, Kur’ân hâfızı ve buna devâm eden kimse.”

Peygamber Efendimiz (sav):

"Ümmetimden dostların kaç kişidir” diye sorduklarında İblis:

"On tane; zâlim padişah, kibirli zengin, hâin tâcir, içki içen, koğuculuk yapan, riyâkâr, fâiz yiyen, yetim malı yiyen, zekât vermeyen ve emeli uzun olan kimselerdir.” diye cevap verdi. (Aclûnî, I, 537)

Her Güne Bir Esma-ül Hüsna (Allah’ın En Güzel İsimleri)

el-Hâfıd: Kâfirleri, felâketlere uğratarak, düşmanlarını kendinden uzak kılarak alçaltan, en üst mertebelerden en aşağı mertebelere indiren demektir.

Kısa Günün Kârı

Şeytanın ve nefsimizin dostluğundan kaçınalım. Unutmayalım ki şeytan ve nefsimiz bizi ateşe atmadan razı olmazlar.

Lügatçe

menfaat: Çıkar.
sûret: Görünüş, biçim şekil kılık kıyafet.
mütevâzı: Alçak gönüllü.
tüccâr: Satımcı.
tâcir: Ticaretle uğraşan kimse.
riyâkâr: İki yüzlü.
koğuculuk: Bir kimseye, o kimse hakkında bir başkasının söylemiş bulunduğu bir sözü ya da o kimseye yönelik yapmış bulunduğu bir işi-gördüğünü veya duyduğunu öne sürerek- ulaştırma, aktarma, götürme işi… Söz taşıyıcılık…